به گزارش انتخاب، محمود احمدی نژاد بعد از مدت ها سکوت راجع به برجام و روند مذاکرات هسته ای در دولت روحانی، لب به انتقاد گشوده و ضمن آنکه همه بهانه قطعنامه و تحری
آقای احمدی نژاد! آن قدرها هم که فکر می کنید مردم فراموشکار نیستند/ شما نبودید که تحریم ها را باعث افتخار دولت تان می دانستید؟!
عبارات مهم : آژانس
به گزارش انتخاب، محمود احمدی نژاد بعد از مدت ها سکوت راجع به برجام و روند مذاکرات هسته ای در دولت روحانی، لب به انتقاد گشوده و ضمن آنکه همه بهانه قطعنامه و تحریم ها را به سال های ۸۰ تا ۸۲ یعنی در وقت دبیری حسن روحانی در شورای عالی امنیت ملی نسبت داده، بار دیگر این ادعا را تکرار کرده است که «گفتم شما ۶ ماه به من وقت دهید تا فشار تحریم را برداریم. گفتند نه. من گفتم بعدا پشیمان می شوید.»
شما نبودید که تحریم‌ها را باعث افتخار دولت‌تان می‌دانستید؟! ، آقای احم
اظهارات محمود احمدی نژاد در حالی است که ۶ قطعنامه تحریمی شورای امنیت علیه کشور عزیزمان ایران که کشورمان را به ذیل فصل هفتم منشور شرکت ملل برده، در فاصله سال های ۸۵ تا ۸۹ در دولت او صادر شد. در واقع او که مدعی است ۶ ماهه می توانست فشار تحریم را جمع کند، در ۸ سال دوره مسئولیتش کشور را به لبه پرتگاه سقوط اقتصادی برده بود.
فارغ از این موضوع، بیانات احمدی نژاد در حالی بیان می شود که ابهامات فراوانی نسبت به آن وجود دارد.
به گزارش انتخاب، محمود احمدی نژاد بعد از مدت ها سکوت راجع به برجام و روند مذاکرات هسته ای در دولت روحانی، لب به انتقاد گشوده و ضمن آنکه همه بهانه قطعنامه و تحری
موضع گیری های احمدی نژاد در دوران ریاست جمهوری وی، نشان می دهد که او اساس جهت نهادهای بین المللی مانند شورای امنیت شرکت ملل، ارزش وجودی و حقوقی خاصی قائل نبود و در نتیجه این تفکر، هیچ قطعنامه و تصمیمی از این نهادها را هم به رسمیت نمی شناخت. این عنوان البته فارغ از قضاوت درمورد عملکرد نهادهای بین المللی هست؛ به بیان راحت تر، بسیاری از شخصیت ها و نهادهای سیاسی داخلی و بین المللی عملکرد شورای امنیت را در موارد متعددی زیر پرسش برده و از بی عدالتی آن انتقاد کرده اند ولی احمدی نژاد همچون دسته ای از اصولگرایان تندور در داخل، اساسا شانیتی جهت این نهادها قائل نبود.
همین نوع نگاه باعث شده است بود تا از کنار قطعنامه های این شورا، با بی تفاوتی و در موارد متعددی با تمسخر عبور کند. درمورد شورای حکام آژانس بین المللی انرژی هسته ای هم همین نگاه وجود داشت.
با این وجود در واپسین روزهای دولت دوم احمدی نژاد، اوو وتغییر رویه داد و به طور کلی از پذیرش مسئولیت پرونده هسته ای کشور شانه خالی کرد. اکنون او به گونه ای صحبت می کند که گویی این چرخش آشکار او در آخرهای دوره راست جمهوری، مشی همیشگی اش بوده. گو اینکه در همان دوره هم صرفا بحث عدم مسئولیت پذیری مطرح بود وگرنه او هیچ گاه هیچ راهکار عملی و قابل اتکایی – چنانکه امروز در فضای غبارآلوده پیش آمده بعد از خروج آمریکا از برجام – مدعی آن هست، ارائه نداده بود.
شما نبودید که تحریم‌ها را باعث افتخار دولت‌تان می‌دانستید؟! ، آقای احم
حسن روحانی، در کتاب «امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای» که در سال ۹۰ و دو سال پیش از ریاست جمهوری او منتشر شده، خاطره جالبی از روزهای شروع شروع به کار احمدی نژاد تعریف کرده که به خوبی نوع نگاه احمدی نژاد به سازوکارهای بین المللی را نشان می دهد. روحانی نوشته است: در تاریخ ۱۸/۵/۱۳۸۴ قرار بود در آژانس، جلسه اضطراری شورای حکام تشکیل شود؛ آقای احمدی نژاد دو روز قبل از آن (۱۶/۵/۱۳۸۴) به من زنگ زدند و درخواست کردند ملاقاتی با هم داشته باشیم و لذا به ریاست جمهوری رفتم. در آن ملاقات بحث ما عمدتاً اطراف مسئله هسته ای و اجلاس آتی شورای حکام بود. ایشان گفتند آیا آژانس می خواهد جلسه فوق العاده تشکیل دهد؟ گفتم می خواهند مسئله راه اندازی اصفهان را بررسی کنند.
گفتند آژانس حق ندارد چنین کاری بکند، چون ما کار خلافی نکرده ایم، خوب است با البرادعی تلفنی صحبت کنید. گفتم این طور نیست که مدیرکل همه کاره باشد، اعضای شورای حکام آژانس، سفرای ۳۵ کشور هستند که بر اساس گزارش مدیرکل تصمیم می گیرند. بعد بحث شد که آژانس تحت نفوذ غرب هست. پرسیدند آیا آژانس تحت نفوذ آن هاست؟ گفتم جهت اینکه هم زیاد بودجه آژانس را آن ها می دهند و هم بر اکثر کشورهای عضو نفوذ دارند. [آقای احمدی نژاد] گفت: هزینه های آژانس در سال چقدر است؟ گفتم نمی دانم. مثلاً چند صد میلیون دلار.
به گزارش انتخاب، محمود احمدی نژاد بعد از مدت ها سکوت راجع به برجام و روند مذاکرات هسته ای در دولت روحانی، لب به انتقاد گشوده و ضمن آنکه همه بهانه قطعنامه و تحری
گفتند شما همین حالا به البرادعی زنگ بزنید و بگویید ما کل مخارج آژانس را پرداخت می کنیم. گفتم اولاً آژانس نمی تواند بپذیرد، چون جهت مخارج آژانس و بودجه آن، مقرراتی وجود دارد و ثانیاً ما همچنین اختیاری نداریم، چون اگر به جایی بخواهیم کمک بلاعوض کنیم، مجلس باید تصویب کند. [آقای احمدی نژاد] گفتند: من به شما می گویم، شما چه کار دارید! گفتم روش کاری من این طور نیست و من چنین کاری نمی کنم. اگر اصرار دارید، خودتان با البرادعی صحبت کنید. در ادامه گفتم شما من را خواستید تا به من چنین توصیه ای بکنید یا پرسشها مربوط به هسته ای را از من بپرسید؟! گفتند من نظرم را به شما می گویم.
گفتم من فکر کردم من را خواسته اید تا به شما مشورت بدهم. اگر می خواهید چنین دستوراتی را بدون مشورت و تصویب در جلسه سران بدهید، خوب است زودتر، دبیر جدیدی را منصوب کنید و این دستورات را به او بدهید و با او خداحافظی کردم. بعد از آخر این ملاقات، تلفنی با آقای علی لاریجانی صحبت کردم و گفتم ظاهراً باید سریعتر خودتان را آماده کنید و دبیرخانه را تحویل بگیرید.»
شما نبودید که تحریم‌ها را باعث افتخار دولت‌تان می‌دانستید؟! ، آقای احم
احمدی نژاد در ۲۵ اسفندماه ۸۵ در میبد یزد، اظهارنظر مشهور خود راجع به قطعنامه های شورای امنیت را بیان کرد و آن ها را کاغذپاره خواند: «شما فکر مي کنيد که اگر جمع شويد و کاغذ پاره صادر کنيد، مي توانيد جلوي ملت ايران را بگيريد، شما بيست و هشت سال مخالفت کرديد، محاصره اقتصادي، تحريم و فشارهاي سياسي را انجام داديد، ولی امروز ملت ايران هسته اي است و اگر باز هم تکرار کنيد، حاصل آن را خواهيد ديد … اين قدرت ها براي خودشان شرکت و شورا درست کرده اند و اسمش را جامعه جهاني گذاشته اند و به ملت ايران مي گويند بياييد با جامعه جهاني همکاري کنيد ولی امروز ملت ايران و ساير ملت هاي عالم دست شما را خوانده است … اين شرکت ها در نظر ملت هاي عالم، اعتباري ندارد.»
او در ۴ آذر ۸۷ اظهارنظر مشهور دیگر خود را در خوزستان بیان کرده و گفته بود: «وقتي كشورهاي غربي شاهد رشد و پيشرفت ايران بودند هر روز يك قطعنامه تهيه كردند و در شوراي امنيت عليه ما صادر كردند. من امروز به آنها مي گويم آنقدر قطعنامه بدهيد تا قطعنامه دان شما پاره شود». او در همین صحبت تحریم نفت را هم بی اهمیت خوانده و گفته بود: «برخي افراد وقتي قيمت نفت اوج مي رود بر سر ملت مي زنند و وقتي پائين مي آيد باز بر سر ملت مي كوبند و بايد به آنها بگويم اگر بجايي برسيم كه اصلا از ما نفت نخرند ملت ما مي توانند خود را بدون نفت هم اداره كنند.»
با این وجود این ادعا در دولت او عملا سر از جای دیگری درآورد و باعث شد افرادی مانند بابک زنجانی وارد شده است تا با واسطه گری نفت کشور عزیزمان ایران را بفروشند تا در قبال آن پول نفت را به کشور بازگردانند که البته هنوز هم در موارد متعددی این اتفاق رخ نداده است.
تحریم نفتی کشور در دولت احمدی نژاد، صادرات کشور عزیزمان ایران را به یک میلیون بشکه کم کردن داد و کشورهایی مانند چین و هند از این وقت استفاده کرده و در قبال دریافت نفت، راه های دیگری مانند صادرات محصولات خود به کشور عزیزمان ایران را پیشنهاد می کردند.
احمدی نژاد در مرداد سال ۸۹ هم طی اظهارنظری گفته بود: «می گویند قطعنامه می دهیم، خوب قطعنامه بدهید، آن قدر قطعنامه بدهید که بشود چهار هزار تا، بابا دیگر آن ممه را لولو برد.»
با وجود این موضع گیری های بی سابقه و صریح، احمدی نژاد در روزهای آخر ریاست جمهوری خود، تلاش کرد از پرنده هسته ای شانه خالی کند و گفت: «نمی خواهم وارد بحث مذاکرات هسته یی شوم چون خودشان مسئولند و می دانند چه باید بکنند و کاری به آن ندارم و دخالتی هم ندارم.»
اکنون باید پرسیید که چه شده است است که احمدی نژاد درست در این روزها که انتقاد از برجام با توسل به تصمیم ترامپ جهت خروج از آن، راحت شده است و هر منتقد دولتی تیری به سمت آن رها می کند یاد برجام افتاده؟
واقعا اگر احمدی نژاد راهکاری متفاوت از آنچه در دولتش با همراهی سعید جلیلی پیاده کرد، جهت مسئله هسته ای داشت، آیا در همان دوره مسئولیتش آن را اجرا نکرد؟ آیا بعد از آن تا کنون حرفی از راهکاری که مدعی است با آن ۶ ماهه تحرم ها را می توانست جمع کند، نزده بود؟
کارنامه محمود احمدی نژاد در سیاست خارجی و به وژه پرونده هسته ای روشن تر از آنی است که بتوان اکنون آن را به گونه ای دیگر وانمود کرد. کشور، نتیجه سیاست های مورد حمایت او را در ۶ قطعنامه تحریمی و حرکت کشور به سمت تحریم نفت در برابر غذا، تورم افسارگسیخته، سقوط ناگهانی ارزش پول ملی و بسیاری از امور دیگر دیده است و نمی توان با کلمات آن را عوض کردن داد.
واژه های کلیدی: آژانس | امنیت | ايران | قطعنامه | تحریم ها | امنیت ملی | احمدی نژاد | احمدی نژاد | ریاست جمهوری | دولت احمدی نژاد
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
